2,5K
Op zich word ik liever vergeleken met Mo dan met zwarte piet hoor, ik vond het zelfs wel origineel, ik ben nog nooit met Mo vergeleken, maar toch… Ik merkte dat het me irriteerde. Niet dat het jongetje bleef roepen en wijzen, maar dat de moeder net deed alsof ze het niet hoorde. In plaats van haar zoontje rustig uit te leggen dat ik Mo niet ben ging ze druk aan de praat met een voorbijganger en stuurde ze haar anderen kinderen de gangpaden in waar ik heen liep om de boodschappen te halen. Toen het kereltje bleef roepen moest ik hem dus zelf gaan vertellen dat niet alle zwarte mensen Mo zijn en had ik een moeder voor mijn neus die keek of ze water zag branden. Dat irriteerde mij en dat irriteert mij het meest als ik om mijn kleur in een hokje wordt geduwd. Het irriteert mij dat ik degene moet zijn die kinderen moet uit gaan leggen dat ik Ilona ben en geen zwarte piet of wat voor donker persoon dan ook. Het raakt mij wanneer volwassenen net doen alsof ze hun kind niet horen roepen en niet de verantwoordelijkheid op zich nemen om hun kind respect voor anderen op te laten brengen.
previous post
Begrip, een lastig begrip!
next post