2,2K
Hup Pop up
Ik wist dat dit een drukke maand werd, zoals vaak het geval is richting het eind van het jaar. Maar dat er ineens zoveel zou gebeuren had ik niet verwacht. Dit brengt vanzelf leuke en minder leuke dingen met zich mee.
Zo was er het mooie initiatief (waar ik alleen nog maar van gedroomd heb) van Pop up Galerij 15. Een winkel in Wijk en Aalburg waar startende creatieve ondernemers zich kunnen presenteren. Daarnaast willen de inititiefnemers, vier enthousiaste meiden, een sociale boodschap uitdragen en verbindende activiteiten organiseren. Daar wil ik met IS You natuurlijk graag aan meewerken, aangezien verbinden ondertussen mijn motto is geworden;) Dit brengt wel de uitdaging met zich mee om in zeer korte tijd te bedenken wat ik uit wil dragen en hoe dat tastbaar gemaakt kan worden. Ik moest ineens denken aan de laatste nieuwsbrief ‘Oog voor elkaar’. Wat meer waardering voor elkaar, het zit al in kleine gebaren..
Rondom in de complimenten
Zo zijn er, na uren bedenken, knippen, schilderen, plakken en printen, (nadat de computer besloot er eerst al mijn bestanden af te gooien) complimentendoosjes ontstaan. Doosjes met complimentjes en quotes, om weg te geven of zelf te houden als opsteker met de dieperliggende wens van mij dat we elkaar en ons zelf wat meer gaan waarderen. En wat bof ik dan met een man die er niks om geeft dat heel de kamer bezaaid ligt met complimentenkaartjes, rolletjes en andere knutselspullen en die, na een lange dag werken, vraagt hoe hij kan helpen, zodat ik net op tijd iets klaar had voor de opening afgelopen vrijdag. Een goed moment voor mij om mijn waardering meteen uit te spreken!
Ondoorgrondelijke wegen
Dan was er deze week ook een bijeenkomst in Wijk en Aalburg over de veranderingen vanaf januari in de zorg. Wat gaat het ons allemaal brengen, of niet meer brengen? Een hoop onrust, ook bij mij. Wat was het dan ook bijzonder voor mij om na zo’n deprimerende avond de volgende dag een intake te hebben met een gezin dat op mijn pad is gekomen doordat ik daar zomaar een keer voor de deur stond en we aan de praat raakten..Wat blijft het bijzonder om een traject af te sluiten, omdat iemand weer op eigen benen kan staan. Wat voelt het bijzonder dat ik in een (in korte tijd opgezette) winkel met gave producten, gemaakt door prachtige mensen, nu al tot mooie gesprekken mag komen. Wat is het bijzonder om te zien dat een gezin door wat steun toch het hoofd boven water kan houden, terwijl ze zonder vrijwilliger niet meer in beeld zouden zijn bij hulpverlenende instanties. Kortom, ik vind het bijzonder om telkens weer te zien hoe wegen zo anders kunnen lopen dan gedacht. Ik heb het al eerder gezegd, maar vandaag besefte ik het me opnieuw: Ondanks de schaduwmomenten ben ik dankbaar dat ik dit werk mag doen, zowel het vrijwillige gedeelte als het werk waar ik mijn brood mee verdien, met momenten die ik alleen maar kan koesteren.