Wat zie jij als je in de spiegel kijkt?
Pas plaatste ik dit bericht met onderstaande foto. Een prachtige spiegeling. Ik gaf aan dat de spiegel een rode draad vormt in mijn leven. Ik had beloofd om er op terug te komen, omdat het me toen niet lukte om het te verwoorden. Nu wel en het valt mooi samen met nieuwe dingen die zijn ontstaan en nog in wording zijn.

Keerpunt
Herken je dat? Zo’n gevoel dat je in een coconnetje opgesloten zit? Al een tijd had ik dat gevoel. Elke keer hoopte ik dat bijvoorbeeld een vakantie o.i.d. me nieuwe inzichten zou brengen of dat er een keerpunt zou komen. Dat de cocon open zou barsten. Maar er veranderde vervolgens niks. Er brak alleen maar meer onrust uit. Onrust in mijn omgeving, onrust in mijn lijf , onrust in mijn hoofd.
Halverwege vorig jaar was het meeste van die onrust aangepakt. Genoeg rust om de koe bij de horens te pakken. Zoals je in mijn vorige bericht hebt kunnen lezen ging ik voor bijscholing een persoonlijk traject in. Ergens wist ik dat dit weleens zo’n keerpunt zou kunnen zijn.
Het is belangrijk om je op z’n tijd een spiegel door iemand voor te laten houden. Dat je confrontaties aangaat. Voor mij was het nu nodig om zelf die cocon open te breken. Er volgde confrontaties. Daar waar ik dacht dat ik het onderhand wel gezien had. Maar sommige thema’s zijn nooit af. Identiteit bijvoorbeeld. Weten dat je geliefd bent, weten wie je bent, accepteren wie je bent, weten wie je bent in relatie tot de ander en de ander kunnen accepteren etc. Als je weet wie je bent ben je beter in staat om beslissingen te maken en grenzen aan te geven. Het is zo’n belangrijk thema in ons leven, maar het is ook altijd in beweging.
Afwijzing
Het grappige is dat, nu ik erop terugkijk, er afgelopen tijd veel samenviel. Zo ontdekte ik de fantastische Wilma Veen. Tijdens de eerste lockdown bemoedigde zij 3x per week mensen via een livestream. In aflevering #116 ging het over hoe je naar jezelf kijkt. Het begon met dat Jezus zegt: ‘Ik zie jou en ik wijs jou nooit af. Jij bent waardevol en geliefd.’
Ergens kun je dingen verstandelijk weten, maar kan het geblokkeerd worden waardoor het niet binnenkomt. Misschien omdat je blijft oordelen of dat je zelf bent gaan geloven wat anderen over je zeggen wanneer ze je afwijzen, of zoals Wilma Veen het zo treffend zei: ‘Misschien omdat jij zelf je grootste afwijzer bent.’
Het raakte mij. Ik zag mezelf als tiener weer voor de spiegel staan, kijkend naar woorden die mijn moeder erop had geschreven. Toen moest ik een andere kernboodschap leren dan nu. Nu werd ik voor de spiegel uitgenodigd om mezelf welkom te heten.
Soms zitten er barsten in ons leven, zoals in een spiegel. Maar we mogen afwijzende woorden loslaten, zodat we de woorden van liefde en acceptatie mogen vastpakken: Ik zie jou, ik wijs jou niet af. Prachtige woorden die mogen wortelen in ons hart.
Ik zie jou
Hiermee sla ik een nieuwe weg in. Geen idee wat erachter al die bochten tevoorschijn komt. Maar het op weg zijn is al een avontuur op zich. Zo ben ik samen met Nieske Hak op zoek gegaan naar mijn identiteit in mijn werk. Resulterend in dit logo, zo gaaf! Ik ben er trots op waardoor het ook zichtbaar mag worden. Je gaat het dan ook vaker zien.
Voel je welkom om mee op ontdekking te gaan. Kijk eens verder op mijn site (vernieuwd maar nog niet helemaal klaar) of blijf op de hoogte via Facebook en/of Instagram.