Vreugde en verdriet
Deze maand is voor mij een maand waarin vreugde en verdriet zich constant afwisselen. Een maand waar ik teruggeworpen word in de tijd. Mentaal en lichamelijk voel ik dat. Aan de ene kant bruis ik van de energie, ook zeker door de zomer en aan de andere kant voel ik hoe verdriet op mijn gemoed drukt.
Eerst liet ik dat niet toe. Dat was maar aanstellerij. Tegenwoordig weet ik wel beter. Het is echt niet dat ik constant bezig ben met mijn emoties hoor, maar ik sta er wel bewuster bij stil. En soms kan ik het alsnog niet plaatsen, maar dan mag het ook gewoon even zo zijn. Dat geeft ook ruimte om wat afstand te nemen, om met andere ogen naar een situatie te kijken bijvoorbeeld. Die andere blik schijnt licht op donkere plekken. Dat licht laat zien dat er meer in een moeilijke situatie dan alleen maar verdriet bijvoorbeeld. Maar dat heeft tijd en tegelijkertijd ook inzet nodig.
Jij ervaart jouw verhaal, jij leeft jouw verhaal. En toch staat jouw verhaal niet op zichzelf. We leven in een maatschappij die roept dat alles leuker, groter, beter moet. Verdriet, lijden, pijn, het hoort eigenlijk niet thuis in onze tijd. Wil jij ook niet het liefst alle narigheid het liefst zo ver mogelijk en snel mogelijk wegstoppen? Dat is geen vreemde reactie hoor. Als mensen verlangen we ergens toch naar harmonie, ook al is dat niet altijd even zichtbaar. Harmonie geeft vreugde. En daar past in ons beeld geen verdriet of verlies bij, toch?
Maar waar is die boodschap van groter, leuker op gebouwd? En wat gebeurt er met die boodschap als je ineens ziek wordt? Of je baan verliest? Of wanneer je kind overlijdt?
Dan lijkt er van harmonie weinig sprake, laat staan van vreugde. En toch denk ik dat het naast elkaar kan staan. Ik ben benieuwd of jij dit ook zo ziet.
Ik denk er met je over na in een nieuwe podcastaflevering, ‘ Vreugde en verdriet‘
