Het is even wennen moet ik zeggen, deze grijze, natte ochtend. Toch heeft het wat, vooral als je warm en droog binnen zit, zoals ik. Ik zie buiten de druppels vallen en kijk naar de jongen die tegenover mij zit. Het is nog vroeg, maar hij maakt al ijverig zijn huiswerk.

Ik kijk, vol verwondering

Er is al heel wat gebeurd in zijn jonge leven. Al lange tijd mag ik met hem en zijn gezin meelopen en zie ik de sprongen die hij maakt. Zijn sprongen laten mij glimlachen. Ik besef hoe bijzonder het is om groei van zo dichtbij mee te mogen maken.

Ik ben vol verwondering

Vol verwondering om wat dit mannetje allemaal voor elkaar krijgt. Dat hij onder de juiste omstandigheden mag zijn en mag worden wie hij is. Dat hij volledig mag steunen op zijn ouders die alles uit de kast halen om de juiste voorwaarden voor hem te creëeren. Deze opgroeiende tiener moet leren leven met zijn beperking en belangrijker, zijn omgeving moet ermee leren omgaan. Maar hij is nog zoveel meer dan dat. Gelukkig dat de mensen om hem heen dat mogen zien en dat we steeds weer nieuwe dingen met en van hem mogen ontdekken. 

Ik ben blij dat ik in mijn werk steeds blijf leren. Blijf leren om vol verwondering te zijn. Om in volle verwondering te kijken naar de mensen die mijn pad kruisen. Om als een kind om me heen te kijken en iedere dag te ervaren als een nieuw avontuur.

Waar kun jij je over verwonderen? Of waar zou jij (weer) met meer verwondering naar willen kijken? Start bijvoorbeeld eens met de alledaagse dingen, bewust stilstaan bij je ontbijt morgenochtend, hoe het op je bord terechtkomt, hoe de zon opkomt, hoe de regendruppels vallen, hoe de bladeren aan de bomen verkleuren etc. Leer je verwonderen!