Verschil moet er zijn

Ik zag pas een filmpje op Facebook. Het is een experiment van twee jonge mannen die als jood en moslim door verschillende wijken lopen. Er werd veel gestaard, er werden foto’s gemaakt, er kwamen positieve en negatieve reacties. Een man wil op de foto, een andere man schreeuwt wat een jood met een terrorist moet. Wat een verschil in reacties. Klik hier voor het filmpje.

Het filmpje raakte mij. Ik weet nog dat ik als klein meisje met mijn familie ging zwemmen. Ik ging met iemand een ijsje halen en op het terras zaten twee oude mannen. Ze zeiden iets in de trant van wat ben jij al verkleurd (was ik al gewend) en daarna zeiden ze tegen elkaar:  ‘Van dat soort komen er alleen maar meer, die gaan hier alles overnemen.’ Ik snapte er natuurlijk niks van: ‘Welk soort? Ben ik een ander soort dan? Wat moet ik overnemen?’ Tja wat moet je daarmee als 6jarige? Niks en gewoon weer verder spelen.
Toch komt het, zelfs na zoveel jaar af en toe nog naar boven. Ik kan het nu goed naast me neerleggen, maar er is een tijd geweest dat ik dacht: ‘Ik kan in nog zo’n blanke omgeving opgroeien en nog zo’n Hollandse opvoeding krijgen, ik zal altijd als anders worden gezien.’

En dan is er zo’n filmpje. Een filmpje wat aan de ene kant verbroedering laat zien. Ik hoop dan maar dat mensen het vastleggen, omdat ze het, bijzonder, mooi, vinden om deze personen samen te zien. Aan de andere kant komt de diepgewortelde haat en angst van mensen naar boven, gevoelens die de laatste tijd wellicht gegroeid zijn.

Wat is het jammer dat er door angst en haat wordt vergeten dat we allemaal mensen zijn. Had ik het in het vorige bericht over ongepland een gesprek in gaan, wat zou het toch mooi zijn als we ‘zonder plan’, onbevooroordeeld, naar elkaar konden kijken. Maar wat maakt de tijd van nu dat lastig.

Tegelijkertijd geeft zo’n filmpje me hoop. Hoop, omdat er nog steeds mensen zijn die de ander als een medemens, als een broeder of zuster zien, niet als een geslacht, afkomst, geloof etc.. Hoop, omdat er nog steeds mensen zijn die ondanks alles verschillen kunnen omarmen.