Je zou het bijna vergeten, maar de echte zomer moet nog komen. Heerlijk die lange lenteavonden. Ik kan enorm van deze tijd genieten.
En tegelijkertijd brengt het ook veel herinneringen naar boven. Deze maand laat mij altijd stilstaan bij een tijd van intens verdriet en afscheid nemen, maar ook het begin van iets nieuws en enorme vreugde, zoals ik dat jaren later mocht ervaren.
Verdriet en blijdschap, licht en donker, wat ligt het toch dicht bij elkaar.
Bijzonder hoe deze uiterste in één leven passen. En ook hoe het één niet zonder het ander kan. Met alleen verdriet is er geen plaats voor blijdschap en andersom. Je hebt beide nodig om met jezelf en met de ander in verbinding te komen. We zouden verdriet het liefst over willen slaan, maar juist in verdriet zijn zoveel mogelijkheden om je te verbinden en te ontwikkelen, vertrouwen op te bouwen. Zoveel manieren om door het verdriet heen te gaan in plaats van er met een grote boog omheen. Samen door de shit heen zei ik pas tegen iemand, want alleen is het niet te doen.
Maar wat gaat het hier vaak mis.
Mensen willen het toch alleen doen, denken dat ze geen andere keuze hebben, of zijn al zo vaak gekwetst dat ze alle hoop op verbinding hebben opgegeven.
Het raakt me dat verbindingen zo onder druk staan. Ik kan dan alleen maar denken hoe gezegend ik ben dat juist in moeilijke tijden mijn verbindingen op volle toeren draaiden. Dat ik door mijn pijn heen kon gaan, wetende dat er mensen voor, naast en achter mij stonden, met onvoorwaardelijke acceptatie. En dat laatste is zo belangrijk maar o zo moeilijk, voor ons allemaal. Want wat vinden we het vaak zelf lastig om met pijn van een ander geconfronteerd te worden. Er worden oplossingen aangedragen of loze beloftes gemaakt, waarmee we voor de ander groeimomenten wegnemen en het onmogelijk maken om door verdriet heen te gaan.
Delen in groeipijn.
Dat begint met oprecht luisteren, er zijn voor de ander, zonder oordeel. Toegeven als je iets lastig vindt, maar dat je graag hoort wat de ander van jou nodig heeft. Is het te moeilijk? Wees hier dan ook eerlijk in naar jezelf en naar de ander. Neem afstand waar nodig en maak geen beloftes waarvan je weet dat je ze niet na kunt komen. Juist met eerlijkheid help je de ander meer dan je anders voor te doen, uit angst om de ander te kwetsen.
Het is aan de ander hoe met jouw eerlijkheid om te gaan. Ook dit brengt groei.