1,7K
In eerdere berichten ( Lees Opvoeden doe je samen en De toekomst is nu) heb ik het over de gezamenlijke verantwoordelijkheid die we hebben als het gaat om opvoeding. Ik zie dit naast mijn werk ook in andere dingen terug. Samen met enthousiaste mensen geef ik bijvoorbeeld leiding aan een groep tieners. Hoewel de club vooral ter ontspanning is, probeer je ze in korte tijd toch iets mee te geven, bijvoorbeeld om niemand buiten te sluiten, om tevreden te zijn met zichzelf en met wat ze hebben etc.
Uit je bubbel
We willen ook een stukje bewustzijn creëren. Zo zijn we o.a. vorige maand actief geweest voor de voedselbank. Het inzamelen van eten vonden de jongens en meiden nog prima. Maar toen we aangaven dat ze het eten zelf uit mochten gaan delen zagen we de grote verschillen in reacties. Sommige stonden met een grote glimlach te knikken om te helpen. Maar er kwam ook protest. Ik schrok in eerste instantie van iemand die riep: ‘Ik ga toch zeker die zwervers niet helpen?!’ Ik probeerde nog uit te leggen dat het zomaar zijn buurman zou kunnen zijn, maar dit ging er niet in. Ik kon het hem niet kwalijk nemen, ik zou misschien op die leeftijd hetzelfde gedacht hebben. Ik weet nu beter door de vele gezinnen die ik al heb gezien, maar deze jongens en meiden komen net uit hun beschermende bubbel..
Indrukwekkend
Wat was de dag van het uitdelen dan ook bijzonder. En dan heb ik het niet alleen over de hoeveelheid eten dat door iedereen was ingezameld. Het ging mij vooral om de ogen van de jongeren (en van ons als leiding) die tijdens het helpen open gingen. Het maakte indruk toen ze hoorde dat er kinderen zijn die zich schamen om naar school te gaan, omdat er niet voldoende geld is om te trakteren. Het maakte indruk dat zoveel mensen zich belangeloos voor een nog grotere groep mensen inzet. Het maakte indruk dat het beeld wat ze van tevoren hadden van mensen die bij de voedselbank komen niet klopte. Het maakte indruk dat zoveel mensen zo dankbaar waren voor wat deze jongens en meiden voor elkaar hadden gekregen.
