It takes a village…

Dit was het thema van de regiodag  van Koinonia waar ik voor mijn studie aanwezig was.  René Boer was de spreker samen met Hans Groeneboer.

Op koers

Er werd een mooie vergelijking gemaakt dat een kind als een boot op het water is. Een boot heeft een anker nodig om tijdens stormen stand te kunnen houden. Je kunt als ouder niet voorkomen dat je kind met lijden te maken krijgt in het leven. Je kunt wel als anker dienen waardoor je kind de stormen in zijn of haar leven kan doorstaan. Je geeft de veilige kaders aan waarin het kind zichzelf mag zijn, fouten mag maken en het opnieuw mag proberen.

Het is de natuur dat kinderen zich gaan losmaken, al op jonge leeftijd begint dit proces. Ze moeten de ruimte krijgen om zicht te verzetten, om een eigen mening te gaan vormen, zodat ze op eigen benen durven te gaan staan. En dit gaat vaak gepaard met de nodige pijn. In het vorige artikel ging het over verlies en rouw, met name bij menselijk verlies, maar bij opvoeden komt ook veel verlies bij kijken waar je zowel als ouder en als kind doorheen moet. Als anker dienen is dan niet altijd even gemakkelijk. Mensen zitten zelf vaak met onverwerkt verdriet, of ze vinden het moeilijk om hun kind los te laten uit angst dat het fout gaat. En juist door het krampachtig vast willen houden raken ouders en kinderen verder van elkaar verwijderd, de deur gaat dicht.

Hoe kun je toch blijven verbinden in verzet?

Het is belangrijk om de deur niet dicht te gooien als er problemen ontstaan.  ‘Mijn kind aan de drugs, alcoholverslaafd, suïcidaal? Bij ons sprake van geweld? Echt niet.’ We hebben in onze maatschappij snel de neiging om alles achter gesloten deuren te houden. Maar juist door geheimhouding van problemen krijgen kinderen een machtspositie, blijf je in het cirkeltje wie is de baas zitten en kom je allemaal op een eiland te zitten. Daarom vind ik de initiatieven van bijvoorbeeld ‘Moedige Moeders’* en Marokkaanse vaders die de straat op gaan om  met jongeren in gesprek te gaan ook zo mooi. Moeders en vaders  die zich zorgen maken over het drugsgebruik, overlast en andere problemen  van jongeren. Moeders en vaders die de handen ineen slaan door te zeggen: Dit accepteren we niet langer, we gaan in verzet, we zijn aanwezig in het leven van de kinderen.

‘Wie de hypotheek betaalt, bepaalt’

Een uitspraak van Hans Groeneboer die ik niet snel zal vergeten. Het betekent niet dat je de baas moet zijn en macht moet uitoefenen, maar dat je leidend bent. Als ouder ben je het anker en als ouder(team) bepaal je wat je wel en wat je niet accepteert. Je verzet je tegen gedrag en accepteert niet langer dat je kind voor zijn of haar verantwoordelijkheid weg kan lopen, niet uit bemoeizucht, maar omdat je van je kind houdt en het veiligheid wilt bieden in deze woelige wereld.  Juist hier heb je de hulp van je omgeving nodig, bijvoorbeeld van school, familie, vrienden. Het is belangrijk dat je op 1 lijn komt te staan en op de hoogte bent wat er speelt in het leven van je kind. Betrokkenheid kan tegenwoordig al makkelijker via social media omdat alles openbaar is. Maar je bent ook al betrokken door op de hoogte te zijn met wie je kind omgaat en wie de ouders van vrienden zijn bijvoorbeeld. Ik weet nog dat ik vroeger altijd vaak flinke strijd had met mijn moeder over hoelaat ik thuis moest zijn van het stappen. Ik zei natuurlijk dat mijn vrienden veel langer mochten blijven en zij zeiden thuis hetzelfde. Een simpel telefoontje was voldoende geweest om het op te lossen en erachter te komen dat we beide kampen voor de gek hielden. Maar achteraf moet ik eerlijk zeggen dat ik het wel prettig vond dat mijn moeder zich er in ieder geval mee bezig hield en vaak ook wel voet bij stuk hield. Ik ken ook jonge mensen die zelf maar moeten besluiten wanneer ze naar huis gaan en waarvan ouders soms zelfs nog later thuiskomen van het stappen. Deze mensen snakken naar veilige kaders en aanwezigheid van volwassenen, al zullen ze het nooit (meteen) toegeven. Toch zie je ze stralen als je even een arm om ze heen slaat. Ik denk dat uiteindelijk ieder kind in ons diep van binnen roept om oprechte aandacht!

Misschien speelt er op dit moment in je eigen leven veel, heb je zorgen over je kinderen, of ben je zelf een jongeren of (jong)volwassenen die wel wat hou vast kan gebruiken, twijfel niet en mail naar info@isyou.nl

*De ‘Moedige Moeders’ is een initiatief van moeders van drugsgebruikende Volendamse jongeren. Sinds 2012 is er onderlinge samenwerking met alle Moedige Moeders Groepen,genaamd Landelijke Moedige Moeders Nederland.