En toen was december weer bijna voorbij en daarmee ook 2017. Automatisch kijk je dan toch even terug.
Het was voor mij een onrustig jaar, als dat het juiste woord is. Het begon super in Sydney en in Nieuw Zeeland. Maar thuis gaat alles gewoon door, het wacht zeker niet tot je jetlag voorbij is.
Als je omgeving op instorten staat moet je jezelf staande zien te houden. Het lijkt alsof je, net als bij een orkaan of een golf, meegesleurd dreigt te worden. Maar in het midden van de orkaan, het oog, is rust, stilte. Daar moet je zien te komen, hoe lastig het ook is.
Één van de orkanen die bij mij flink heeft huisgehouden afgelopen jaar was de documentaire over de misstanden rondom adoptie in mijn geboorteland. Dit was op zich niet heel nieuw voor mij, maar wel dat onze organisatie erbij betrokken is geweest. Ineens merkte ik hoe dun het lijntje naar mijn herkomst is en hoe wankel daarmee mijn basis. Ineens was de vrouw op de foto gewoon een vrouw en niet meer mijn moeder. Het rotsvaste gevoel van mijn bestaan was weg. Alle puzzelstukjes die ik door de jaren heen in elkaar had geschoven, vielen uit elkaar. Dan is er verbinding, gesprek nodig, gesprek met iemand die puzzelstukjes heeft die ik niet heb, cruciale puzzelstukjes. Puzzelstukjes over de zichtbare en voelbare emotie, liefde, van moeder op moeder.
In verbinding ontstaat herstel.
Dit jaar heb ik dat weer op vele manieren mogen ervaren. En ook wat er gebeurt als er iets in de verbinding misloopt. Dan komt die orkaan, of die enorme golf en wordt je meegezogen. Maar zelfs dan is er nog herstel mogelijk, door naar elkaar om te zien en vanuit de chaos weer tot opbouw te komen. Ik heb mogen zien dat zelfs wanneer iemands leven ten einde loopt herstel mag plaatsvinden. Wat er voor moois ontstaat als mensen gaan samenwerken en een mens echt als mens zien in plaats van een product.
We hebben elkaar zo hard nodig, al probeert de egoïstische cultuur van vandaag de dag ons anders wijs te maken. Omzien naar de ander, woorden die gelukkig weer steeds meer in praktijk worden gebracht. Mensen die net even een stapje extra voor een ander doen. Laten we omzien naar elkaar, niet alleen tijdens deze (feest)dagen, maar altijd.
