Die vraag over duurzaam leven spookt al even dor mijn hoofd. En na gisteren werd het weer versterkt. Het hek was zichtbaar van de dam. Er werd eerder al opgeroepen om de horeca te steunen en dat werd in ieder geval gisteren massaal gedaan. Ik moest er wel om lachen. Waar we even teruggefloten zijn moeten we nu weer vol aan de bak om de economie te spekken, of draaiende te houden om het politiek correct te houden.
Geld moet rollen, maar waarnaartoe?
En ergens voel ik nu weerstand. Niet zozeer over economie, want ik snap dat dat moet rollen. Maar meer om de manier waarop. Opnieuw de hysterie, het grootverbruik. Al langer ben ik bezig om keuzes te maken die duurzaam zijn voor mezelf en de omgeving. In het klein, door mezelf meer te verdiepen in de oorsprong van producten bijvoorbeeld en daarin andere keuzes te maken. Bij veel van wat wij consumeren zijn we ons er nog steeds niet bewust van hoe slecht het voor ons of voor iets of iemand anders is. Mensenrechten worden nog grof geschonden om in onze behoefte te voorzien bijvoorbeeld. En hoewel we het soms al op kleine schaal weten, steken we er toch onze koppen voor in het zand. En ik zeg ‘we’, want we doen het collectief, ikzelf voorop.
#1 maaltijd
Deze periode heeft mij hier extra over aan het denken gezet. We hebben gezien hoe alles aan een zijde draadje hangt. En we zien de grote verschillen in welvaart wanneer er een wereldwijde ramp uitbreekt. De actie ‘1 maaltijd‘ waar ik, samen met vele anderen, afgelopen Pinksteren (de actie loopt nog) aan mee heb gedaan zegt genoeg, erg genoeg dat het nodig is. Waar de meeste in Nederland nog zeker van een maaltijd zijn als werk wegvalt, heeft een groot deel van de wereld ineens niks meer. Omdat onze hebzucht naar meer voor minder ineens stop is gezet. Van dat dubbeltje op de eerste rij zijn heel wat mensen afhankelijk geworden.
En dan kun je denken: ‘Ja Ilona maar we kunnen niet voor heel de wereld zorgen hoor, we hebben al genoeg aan onszelf.’ ‘En wat heb je eraan als klein individu om het anders te doen, daar veranderd het toch niet mee?’ Dat klopt allemaal. Maar ik heb wel het voorrecht gekregen om in Nederland op te groeien. En alleen al dat Nederlands paspoort opent heel wat deuren. Daar hoef je helemaal niks voor te doen, het is je gegeven. Net als een ander ergens in een sloppenwijk van Brazilië is neergezet. Het is geen recht om in een welvarend land te leven, het is een voorrecht. Met dat voorrecht moet je zuinig omgaan. En vanuit dat voorrecht mag ik delen.
Duurzame verbindingen
Het zou een massaal iets moeten zijn, zoals we in de coronatijd ook een soort van massaal saamhorig waren. Maar ik voel zelf de verantwoordelijkheid, dus ik leg het vooral bij mezelf neer. Ik wil je wel graag meenemen in mijn eigen zoektocht naar een duurzaam leven in verbinding met mezelf, de ander en de wereld. Het zullen kleine stappen zijn, die haalbaar en realistisch zijn. Zo zal het bijvoorbeeld meer zichtbaar gaan worden in mijn werk voor Isyou, want duurzaamheid gaat niet alleen om het grote wereldplaatje. Het gaat om jou en de keuzes die je maakt of juist niet maakt. Het gaat over je blokkades die langetermijndenken in de weg staan omdat dat angst brengt. ‘Hoe ga je duurzame relaties aan? Hoe haal je het beste uit jezelf voor jou en jouw omgeving? Wat betekent geluk voor jou?’ Zomaar wat vragen rondom duurzame verbindingen waar ik in mijn werk al meer mee bezig ben en die ik verder vorm wil gaan geven.
Take a look at yourself, and then make a change
De uitspraak uit mijn vorige bericht heeft dat nog eens aangemoedigd: In harmonie leven met onszelf, elkaar en de wereld. Daar ga ik mijn missie van maken. Hoe dat er precies uit gaat zien weet ik ook nog niet. Maar ik weet dat dat zijn weg mag gaan vinden. En ik zou het leuk vinden als je dat een beetje volgt, via Facebook of Instagram (@ieloontjuh). Ik heb op Facebook al beterschap beloofd om er meer mee te doen en volgens mij ben ik goed op weg. Ook daar mag ik in groeien.