Category:

Informatie

De voordelen van een christelijke wandelcoach
Informatie

Een christelijke wandelcoach: de voordelen

by Ilona
written by Ilona

Een christelijke wandelcoach: de voordelen

‘Ik ben niet alleen gegroeid in het leven, maar ook in mijn geloof’, vertelde een klant van me onlangs.

En dat was helemaal niet een doel voor haar toen ze begon met wandelcoaching. Iedereen heeft zijn eigen worstelingen in het leven. Het geloof kan nog een extra druk met zich meebrengen. Als je al worstelt met identiteitsvraagstukken, speelt je geloof hier vaak een rol in. Want jouw geloof bepaalt mede hoe jij in de wereld staat.

In een tijd waarin het geloof en zeker het christelijk geloof steeds verder naar de achtergrond verschuift, kun je juist als christen baat hebben bij gesprekken met een christelijke wandelcoach. In dit blog vertel ik je meer over christelijke wandelcoaching en hoe het jou kan helpen bij belangrijke levensvragen.

Wat is wandelcoaching?

Toen ik van het helpen van mensen mijn werk wilde maken, wist ik dat ik dat niet alleen vanuit een stoel wilde. Deze hulp had ik vroeger zelf wel gehad, maar werkte voor mij niet voldoende.

Ik ben altijd een buitenkind geweest. Dat buitenzijn gaf mij een bepaalde rust. Zelfs toen ik in een depressie zat vond ik in de natuur nog een lichtpuntje. Ik heb zelf later moeten ontdekken dat ik dit ook kan inzetten om mezelf beter te voelen. Om de natuur als medicijn in te zetten.

En dan niet alleen door in de natuur te zijn, maar ook door erin te bewegen. Wandelen was de sleutel. Ik wandelde me letterlijk en figuurlijk lichter.

"Ik wandelde me letterlijk en figuurlijk lichter"

Uit eigen ervaring weet ik wat het met je doet om buiten te zijn. Om te lopen. Om na te denken in een natuurlijke omgeving. Want natuur doet iets met je. Het is bekend en vertrouwd. De vormen, zoals een boom, de kleuren, zoals het groen van het gras. Ook de herhaling is fijn. Dat brengt rust, omdat je weet wat je kunt verwachten. Zo anders dan je leven. Waarvan de dingen, zeker in tijden van stress, onoverzichtelijk zijn. Je hoeft niet na te denken over de natuur. En dat scheelt al zoveel in je hoofd. Dan komt er meer ruimte vrij. Mensen die wandelcoaching bij mij doen zeggen ook regelmatig dat ze echt hun hoofd leeg wandelen. 

Ilona Sonneveld christelijke wandelcoach

Maar er is meer. Want door te bewegen verlaagt je stressniveau. Daar hoef je zelf helemaal niet over na te denken, dat gebeurt gewoon. Doordat er o.a. serotine wordt aangemaakt: het gelukshormoon. Er zit veel in die beweging. Ik zie het gebeuren bij mijn klanten. Ik hoef alleen maar mijn pas te vertragen ten opzichte van de ander en dan komt er al meer ontspanning. De ademhaling wordt rustiger.

Vandaar dat piekeren ook afneemt tijdens het wandelen, helemaal als je het van je af kunt praten. Ik zie vaak gebeuren dat mijn klanten voor aanvang van de sessie met iets komen waar ze de hele week mee hebben gelopen. Als we beginnen met wandelen komt het ter sprake en ik hoef eigenlijk niet eens iets te zeggen, misschien een klein voorzetje, want ondertussen hebben ze het voor zichzelf al helder. Ik zie dan al snel dat denkbeeldige lampje boven hun hoofd verschijnen, zonder dat ze het zelf doorhebben.

Wil je meer weten over het begrip wandelcoaching. Dan is dit een mooie leestip. De website wandelcoach.nl geeft 12 redenen waarom wandelcoaching werkt. 

Waarom een christelijke wandelcoach?

Een wandelcoach loopt letterlijk en figuurlijk met je mee. Zie het als een tijdelijke medereiziger als je onderweg bent. Als het klikt praat je even tegen elkaar en voor je het weet ben je op je bestemming.

We zijn snel geneigd om dingen op te kroppen of om iets te bagatelliseren. ‘Een ander heeft het zwaarder’, ‘Ik durf dit niet te delen, ‘Wat zullen ze van mij denken’. Het geeft al rust als jij niet tegenover iemand hoeft te zitten en degene aan hoeft te kijken als jij ‘moet’ praten. Maar ook als jij naast iemand zit kan het nog ongemakkelijk voelen om te praten. Want je ‘moet’ iets zeggen.

 

Hoe wandelcoaching bijdraagt aan het proces

Ik heb ooit eens in een sessie met Playmobil een situatie nagebootst waarin eerst degene naast de persoon zat waartegen gepraat werd. Hij gaf aan dat het eigenlijk best onveilig voelde. Want nu zit ineens iemand ook dichtbij en je ziet degene niet goed. Toen ik vroeg wat fijner zou voelen, kwamen de poppetjes wandelend naast elkaar. Bij het zien van dit beeld voelde hij opluchting en ruimte.

Met het lopen vinden klanten het juist fijn als er even een stilte valt. Het voelt niet ongemakkelijk, want je bent toch aan het wandelen en het geeft je tijd om na te denken en de natuur even in je op te nemen. In deze stiltes ontstaan vaak inzichten.

Ik wil graag meer weten

Hoe een christelijke wandelcoach beter aansluit op jouw leven

Als je als christen op zoek bent naar hulp, valt dit niet altijd mee. Zeker niet in Noord-Brabant, waar ik woon. Ook met de opkomst van spiritueel coaches, die vanuit meerdere achtergronden werken, zoals het boeddhisme. Het is als christen niet altijd gemakkelijk om door de bomen het bos te zien. Ik krijg vaak terug van klanten dat het op websites niet duidelijk is of een coach wel of niet christelijk is. Ook moeten ze er vaak verder voor reizen of kom je al snel in de wat grotere organisaties terecht, wat niet altijd wenselijk is. 

Een christelijke wandelcoach snapt de struggles waar christenen tegenaan lopen binnen het geloof, binnen een kerk of een binnen een gelovige gemeenschap. Mensen worstelen bijvoorbeeld met grenzen stellen, omdat ze vinden dat ze vanuit het geloof naastenliefde moeten tonen. 

Ook de waarden en normen bij niet-gelovigen die zijn opgebouwd vanuit de christelijke identiteit, herken en begrijp ik. Als het goed is komen ze zelfs overeen. Mensen die niet gelovig zijn, maar wel een christelijke opvoeding hebben gehad, hebben baat bij christelijke wandelcoaching. 

Veel problemen die in je leven ontstaan, kun je herleiden naar je jeugd en de dingen die je geleerd is. Bepaalde patronen die je aangeleerd is, gedachten die je zijn meegegeven en waar je naar bent gaan leven. Ik kan daarin als christelijk coach helpen ontdekken, herkennen en doorbreken, als dit nodig is natuurlijk.

Hoe werkt christelijke wandelcoaching?

Het christelijk coachen zit ‘m bij mij niet zozeer in de gespreksvoering over het geloof. Want ik coach ook mensen die niet geloven. Het is dan ook geen hoofdthema voor de mensen die bij mij komen. Het is meestal omdat ze vastlopen in het leven, door stress, door verlies, door iets ingrijpends waardoor ze tijdelijk uit balans zijn. Daar gaat de coaching over. Het geloof, en de christelijke coaching, komt vooral terug in wie ik ben en wat ik doe. Er is ruimte om tot rust te komen en je veilig te voelen. Ik luister zonder oordeel, kijkend zoveel mogelijk zoals Jezus zou willen dat ik kijk. En dat is iets wat ik niet zelf kan, maar waar ik voor bid. En dat is dat stukje wat niet uit te leggen is, maar wat alleen ervaren kan worden.

En daar waar het van het belang is, komt het geloof ook zeker ter sprake. Dit kan bijvoorbeeld door te praten over het godsbeeld. Dit beeld is namelijk in veel gevallen door de omstandigheden ook beschadigd. Maar soms is het puur en alleen ervaringen uitwisselen. Want ik weet inmiddels dat ik absoluut niet de enige ben die enorm heeft geworsteld met het christelijke geloof, en het geloven op zich. Ik heb daar destijds ook anderen voor nodig gehad om uit deze struggles te komen.

Er zijn talloze coaches. Maar hoe weet je nu welke coach passend voor jou is? Uiteindelijk is het een kwestie van ervaren. Daarom bied ik altijd een gratis kennismaking aan, omdat je je toch goed bij elkaar moet voelen. Hieronder een paar tips om de selectie nog makkelijker te maken.

Tip 1: besluit of je een gelovige wandelcoach wilt

Als niet-gelovige kan het een drempel zijn om voor een gelovige coach te kiezen terwijl het voor een gelovige weer een drempel kan zijn om voor een niet-gelovige coach te kiezen. Ik ben zelf gelovig, maar ik werk zowel met christenen als niet-christenen. Doordat ik gelovig ben begrijp ik de worsteling met het leven en de christelijke eisen/verwachtingen goed. Maar ook als je niet christelijk bent of gelooft dat er ‘iets’ is, maar nog geen idee wat, kan ik jou coachen. Ik respecteer jou en de manier waarop je in het leven staat. Dat maakt je uniek. Ik geloof dat God door mensen heen werkt en mensen aan elkaar verbindt om tot herstel te komen. Ik kijk naar jou als persoon en niet naar jouw geloof.

Tip 2: Bedenk je waar je wilt wandelen

Je hebt christelijke wandelcoaches door heel Nederland. Maar ik kan me voorstellen dat je geen zin hebt om uren te rijden voor je wandeling. Ik woon bijvoorbeeld in Wijk en Aalburg, in het rivierengebied van Noord-Brabant, net boven Den Bosch. Een heerlijke plek om te wandelen en je hoofd leeg te lopen. 

Als jij een goed gevoel bij een coach hebt, kun je zelf de afweging maken of de afstand het waard is. Zelf heb ik jaren terug een traject gevolgd in Apeldoorn. Daar moest ik dus ook voor op-en-neer rijden. Nu heb ik zelf geen hekel aan autorijden, dat scheelt. En ik vond het erg prettig om in een totaal andere omgeving te zijn, waarin mijn brein weer even geprikkeld werd.

Mocht je met mij willen wandelen en woon je wat verder weg, neem dan contact met me op en dan vinden we samen een passende oplossing. We maken bijvoorbeeld de wandelingen gewoon wat langer!

Tip 3: Kijk welke werkwijze bij jou past

Er zijn veel verschillende manieren van werken. Is voor jou de werkwijze van de coach belangrijk of kies je puur op basis van de persoon?

Ik werk bijvoorbeeld vanuit een contextuele en systeemgerichte achtergrond. Dit houdt in dat we samen kijken naar hoe ervaringen uit het verleden doorwerken in het heden. Familiesystemen zijn hierin ook belangrijk.

Ik neem ook een stukje gezondheid mee. Zoals ik al eerder zei, is het wandelen niet voor niks. We kijken welke kleine aanpassingen in je leefpatroon ervoor zorgen dat jij beter in je vel zit. Maar ook een stukje bewustwording is hierin belangrijk. Denk aan de invloed van hormonen of de invloed van je brein op je gedrag.

Tip 4: Bedenk welke natuur jouw voorkeur heeft

Ben jij een strandmens, hou je van het stromen van de rivier? Geniet je van boswandelingen of trekken de stadsparken jou juist, met veel mensen en spelende kinderen? Ik woon in Brabant aan de Maas, dus bij mij zit je goed met rivieren en weidse landschappen.

Wandelcoaching: de natuur prikkelt en ontprikkelt tegelijk

Een tijdje terug liep ik met een klant langs de Maas. Dat is mijn favoriete plek om te lopen. Het is er heerlijk rustig. Het water en het groen van het gras en de bomen doet ook echt iets met je. Het prikkelt en ontprikkelt tegelijk. Het geeft het brein op een natuurlijke wijze stimulans. Zo vertelde de klant over een probleem waar ze eigenlijk al 2 weken mee liep. Ze had telkens op het punt gestaan om tussendoor contact met mij op te nemen, maar ze had toch gewacht tot de uiteindelijke sessie. We waren nog maar net aan het lopen. Ik gaf haar een vraag terug nadat zij haar verhaal had gedaan en daarna zeiden we even niks meer. We liepen door, tussen een rij bomen, de wind langs ons heen. En ineens kwam het antwoord wat zij nodig had. Niet door mij gegeven, niet door de natuur, maar vanuit zichzelf. Dan is het des te krachtiger.

 

"Ik kon echt overal over praten. En het wandelen vind ik echt een aanrader, vooral als je nog nooit een coaching hebt gehad. Er vallen geen stiltes, het is luchtig en je voelt je niet ongemakkelijk door stil op een stoel te zitten. "
Daniëlle

Heb je ook interesse in wandelcoaching?

Neem contact op
0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
De invloed van familie
Informatie

De invloed van familie op jouw leven

by Ilona
written by Ilona

De invloed van familie op jouw leven

Vrienden kies je uit, familie is je gegeven. Oftewel, familie heb je niet voor het kiezen. Dat maakt familiezaken niet altijd even eenvoudig. Nee, het kan soms zelfs ontzettend ingewikkeld zijn.

Misschien heb jij dit wel eens geroepen:

'Ik ga dat echt anders doen dan mijn ouders!'

En grote kans dat onze ouders dat ook gedacht, of zelfs geroepen hebben. Soms kan het om hele kleine dingen gaan, maar soms ook om iets heel groots. Toch valt het in de praktijk nog niet altijd mee om iets om te buigen, zodat het wel werkt. Hoe komt dit? En wat is dan wel helpend om het in de toekomst anders te doen?

In dit blog lees je er meer over.

De invloed van DNA

We hebben allemaal ouders, dat hebben we met elkaar gemeen. Want of jouw ouders nog wel of niet leven, of er wel of geen contact is, het zijn jouw ouders. Dat maakt dat je een gezin hebt. Groot of klein, het is een gezin. Ieder gezin is uniek. Alle individuen in de gezinnen zijn uniek. En je krijgt iets van dit gezin mee, ook als je maar kort aan elkaar verbonden bent.

Je groeit als alles goed verloopt de eerste jaren op in je gezin van herkomst. Bij ouders waar je van beiden DNA hebt geërfd, je genen. Maar heb je er wel eens bij stil gestaan dat In jouw DNA ook het DNA van jouw opa en oma, overgroot oma en opa etc..zit? Ik vind het bijzonder om te bedenken dat er zoveel generaties samenkomen in onze genen.

Tegelijkertijd maakt dat het ook lastig. Want van je eigen ouders en grootouders kun je nog wel dingen achterhalen herkennen. Maar hoe verder je terug gaat hoe lastiger het wordt.

Om over na te denken

Wat herken jij echt in je ouders? Of misschien grootouders? Uiterlijke kenmerken? Of misschien zelfs karaktereigenschappen? Of als je zelf kinderen hebt, wat herken je in hen van jezelf of van je ouders?
Als je ouders en misschien zelfs grootouders nog in je leven zijn, kan het heel waardevol om het hier eens samen over te hebben.
Maar heeft het nut als je hier meer over weet? Lees vooral verder.
Inzicht in generaties

Niet alles van wie jij bent zit in jouw DNA. Er spelen nog heel wat meer factoren mee om je te vormen. Denk maar eens aan de omgeving waarin je opgroeit, de cultuur, je gezondheid, dingen die je meemaakt. Allemaal dingen die je vormen in het leven. Maar DNA is niet iets wat zomaar weggepoetst kan worden. Het is een deel van jou en een deel van jouw familiegeschiedenis.

Het is ook niet voor niks dat er voor mensen soms heel wat puzzelstukjes op hun plek vallen wanneer ze in hun familiegeschiedenis duiken. Zo sprak ik iemand die zelf altijd wat angstig voor dingen was, zonder te kunnen verklaren waar dit nu vandaan kwam. Ze maakte zich maar zo klein en onzichtbaar mogelijk. Tot zij in haar eigen familiegeschiedenis ging duiken. Ze ontdekte generaties aan vrouwen die bang waren, die klein waren gehouden. Zelfs tot aan de generaties die zwegen, omdat vrouwen die zich in die tijd uitspraken op de brandstapel konden belanden.

DNA en omgeving

DNA draag je mee. Maar het bepaalt niet alleen wie je bent.

Zelf weet ik niks van mijn familiegeschiedenis. Ik ben als baby afgestaan ter adoptie en verder opgegroeid in Nederland. Ik ben bekend met de geuren en smaken van hier, de gebruiken, de taal.

Er zit geen DNA van mijn adoptiefouders in mij. En toch herken ik dingen van hen bij mezelf. In dit gezin is voor een groot deel mijn basis gevormd. Normen en waarden die ik heb overgenomen. Het christelijk geloof waar ik mee opgevoed ben en wat een belangrijk deel van mijn identiteit is. Iets wat waarschijnlijk heel anders was geweest in een land waar het christenen in de minderheid zijn.

DNA is dus niet alles bepalend, maar wel van invloed. Diep van binnen hebben we allemaal de behoefte om te weten waar we vandaan komen, en dan met name waar we bij horen. Deze zoektocht hoort ook bij de natuurlijke identiteitsvorming. Maar zoals je misschien al op kunt maken uit mijn eigen ervaring is zo’n zoektocht niet voor iedereen even vanzelfsprekend.

Identiteitsvorming

Als kind kom je op een bepaalde leeftijd in een fase dat die identiteitsvorming actief plaatsvindt. Je gaat zelf op zoek naar antwoorden. Je wilt je meer een beeld vormen wie je bent in relatie met anderen en in relatie met de wereld om je heen.

Om over na te denken

Misschien weet je nog van jezelf dat je vragen ging stellen aan je vader of moeder, opa’s, oma’s etc.
Kun jij je nog herinneren waar je nieuwsgierig naar was? Mocht je de vragen ook echt stellen?

Ik wist dat het voor mij geen nut had om vragen te stellen die de onrust in mij weg zouden kunnen nemen. De antwoorden zouden immers niks over mij zeggen. Er werd bij ons heel openlijk over de adoptie gesproken en was er zelfs nog wat informatie beschikbaar, maar dit was maar beperkt. Er waren geen antwoorden op de vraag hoe mijn moeder als klein meisje was, wat zij leuk vond om te doen, of hoe mijn opa en oma waren. En hoe onbenullig de vragen ook lijken, ze zijn van belang. Voor het stukje herkenning bijvoorbeeld, dat gevoel dat je ergens onderdeel van uitmaakt.

Ontdekken binnen veilige kaders

Identiteisvorming gaat met veel geworstel gepaard. Gevoelens van onrust kunnen zomaar opkomen. Er kan ineens een vlaag van verdriet, boosheid en zelfs eenzaamheid over je heen komen. Dit gebeurt ook wanneer er een stuk van jouw identiteit geraakt wordt. Zeker als je met gaten in je identiteit zit of niet goed weet wie je nu eigenlijk bent.

Als kind mag je dit allemaal nog gaan ontdekken. En daar heb je ondersteuning voor nodig door vertrouwde volwassenen in je omgeving. In een ideale wereld geven zij vertrouwen om te ontdekken en kaders waarbinnen dit ontdekken kan plaatsvinden. Dat biedt veiligheid. Zo bouw je ook veerkracht en zelfvertrouwen op als iets bijvoorbeeld niet meteen lukt. Want je weet dat je het nog een keer mag proberen en er niet op afgerekend wordt of de mensen in je omgeving verliest.

Verscheurdheid

Als kind kwam ik mede door de gaten in mijn identiteit in een depressie terecht . Dit werd alleen niet direct als depressie gezien. Meer als een boos en opstandig kind dat zich steeds meer terugtrok. Maar wie verder kon kijken zag een verscheurd kind.

Stel je een touwtje voor waar een poppetje tussen hangt. Aan de uiteinden van het touwtje wordt getrokken. Wat gebeurt er dan met het poppetje denk je?

Dat poppetje wordt heen en weer geslingerd. Als het vast zou zitten zou het zelfs uit elkaar scheuren.

Zo voelde het. Een verscheurdheid tussen twee werelden. Zoals een kind zich voelt als ouders gaan scheiden. Hoe ‘goed’ een scheiding ook verloopt, het kind zit altijd tussen twee werelden in en die werelden vragen allebei om aandacht van het kind. Ook als er geen contact is met een van de werelden.

Leren voelen

Het kost tijd en inspanning om 2 werelden samen te brengen. En dat touwtje krijg je nooit helemaal stil. Maar het touw kan wel minder strak komen te staan.

En dat is het mooie van ons mensen. Ons DNA zit dan wel in ons en dat veranderen we niet. Maar jij als uniek persoon mag jezelf gaan leren kennen. Wat jou raakt, wat jou bezighoudt, waar jouw hart sneller van gaat kloppen, wat jou belemmert, wat jou op de been houdt.

Ik moest bijvoorbeeld leren om dat wat niet zichtbaar is, zichtbaar te maken. En dit was niet alleen door de tastbare dingen, zoals foto’s, maar vooral door te gaan voelen. Gevoelens toelaten over mijn ouders bijvoorbeeld. Echt voelen. Er verdriet over hebben. Rouwen. Pure rouw om dat wat er niet is. Of op afstand is. Dat wat vooral in mijn hoofd zat, moest ook in mijn hart terecht komen. Zo moest er weer contact komen met wat er binnenin mij afspeelde. Dat lichaam dat steeds op spanning stond, had het nodig dat er ontspanning kwam. Dat lichaam moest leren dat het zich niet groot hoefde te houden. Dat verdriet eruit mocht, zoals bij een kind.

Het lichaam als opslagplaats

Echt voelen is best spannend. Want wie weet wat er dan los komt.

Misschien ben jij iemand die het liefst dingen zo snel mogelijk achter zich laat. Of voel je die onrust wel, maar denk je dat het vanzelf wel weggaat als je er geen aandacht aan besteedt. Maar het kan ook dat je geen verschil meer merkt in rust en onrust, omdat je aan een bepaalde staat van 'zijn' gewend bent geraakt.

Maar helaas, of gelukkig, maar net hoe je het bekijkt, werkt het zo niet.

Je lichaam slaat zoveel op. Net als al die angst van generaties voor jou. Zonder dat je er soms erg in hebt. Kleine en grote dingen uit het verleden kunnen in je lichaam stress oproepen. Situaties die zich hebben afgespeeld, boodschappen die je zijn meegegeven als kind. Het kan zomaar traumatisch zijn. Het zien van een ongeluk, het verliezen van een dierbare, maar ook nare opmerkingen die je onzeker en klein maken.

Maar je lichaam wilt overleven, het wil niet klein gemaakt worden, of onzeker. En dat maakt dat er overlevingspatronen in gang worden gezet. Je kent ze misschien wel, de vlucht, bevries of vecht reacties. Als je onder stress komt te staan komt het patroon waar jij je al die tijd mee staande hebt gehouden naar boven.

Het kind in jou

Iedereen reageert anders in stresssituaties en zelfs per situatie kan dit anders zijn. Zo kun je misschien bij kritiek van een collega prima standhouden, terwijl je in de aanval schiet wanneer een dierbare kritiek geeft.

Ook ieder lichaam gaat hier weer anders mee om. De een kan iets letterlijk en figuurlijk zo van zich afschudden, terwijl het bij de ander nog lang vastgehouden kan worden. Ook hier spelen weer veel factoren mee, zoals de leeftijd waarop iets ingrijpends gebeurd, hoelang een stressvolle situatie aanhoudt, je brein, je ondersteunende omgeving, hechting.

Als volwassene kan een trigger je zomaar terugbrengen naar dat moment als kind waar jij je zo klein, bang of boos voelde. In de podcast Thuiskomen bij jezelf praat ik hier met je verder over tijdens de aflevering 'Het kind in jou'.

Klik hier om de aflevering te beluisteren
Kennis bemint

Dit blog begon met het anders te willen doen dan de generaties voor je. Het is makkelijker gezegd dan gedaan. Niet gek, omdat dit ook is wat je kent, wat je hebt meegekregen, waar je uit opgebouwd bent. Maar het zegt niet alles. Want zoals eerder gezegd, spelen er nog heel veel factoren mee die jouw persoonlijkheid bepalen.

Dat betekent niet dat dat wat je gevormd heeft weggepoetst moet worden. Het is een deel van jou. Het verleden en dat wat je in je mee draagt hoeft je niet te belemmeren in je leven. Juist door je er bewust van te zijn kan het je helpen om gedrag te plaatsen en om te kijken of je het anders wilt of niet. Zo leer je ook de waardevolle dingen van andere generaties te omarmen, ook als het jou nu niets meer kan brengen.

En dan kun jij heel bewust zeggen: ‘Ik ga het anders doen!’

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Jezelf zijn
Informatie

Zijn wie je mag zijn

by Ilona
written by Ilona

Zijn wie je mag zijn

Jezelf zijn. Mogen zijn wie je bent. Het klinkt zo mooi, maar toch is het lang niet zo vanzelfsprekend in ons dagelijks leven. Ik had er een mooi gesprek over met iemand waar ik al lange tijd mee mag werken. Iemand anders had ooit tegen deze persoon gezegd te voelen dat zij mag zijn wie zij is bij deze persoon. Ik denk eerlijk gezegd dat je geen groter compliment kunt krijgen.
Geaccepteerd

Ten diepste willen we allemaal geaccepteerd worden zoals we zijn, zonder poespas. Maar als de maatschappij ons al niet anders laat voelen of denken of doen, dan doen we het zelf wel.

Mijn huidskleur ervaar ik al lang niet meer als belemmering. Ookal weet ik dat er altijd mensen zullen blijven die mij erop beoordelen. Maar in het gezin waar ik het gesprek had was het zelfs iets wat meewerkte aan een directe klik vanaf het allereerste begin. Mede door eerdere ervaringen. Dat was en is voor mij dan weer bijzonder om te horen.

Gesloten deur

Dit gesprek vond plaats in een week dat er een deur niet open werd gedaan, omdat iemand 'het' (mij dus in dit geval) niet vertrouwde. Toen ik een tijd geleden met mijn man aan dezelfde deur stond was er niks aan de hand...

Wat zie je in de spiegel?

Na het gesprek dacht ik even aan dit voorval terug. Ik had me hierdoor aangevallen kunnen voelen, of zielig of wat dan ook. Ik had kunnen gaan denken dat het aan mij, mijn kleur lag. Maar ik moet eerlijk zeggen dat het niet zoveel met mij deed. Dat degene niet opendoet, zegt niks over mij. Het zegt iets over de ander. Het zegt iets over de koppeling van de ander, de ervaring, de gedachten. Dingen waar ik niks mee hoef, niks mee kan, omdat het niet van mij is.

Vroeger zou dit anders zijn. Dan zou ik me persoonlijk gekwetst voelen. Het beeld dat ik in de spiegel zou zien, zou hierdoor geraakt worden. Het zou gevuld worden met: 'Jij bent anders' of 'Jij hoort er niet bij'.

Waar is jouw beeld mee gevuld? Welke gedachten zitten erop jouw spiegel geplakt?

jezelf zijn
Zien wie je mag zijn

Ik denk weer aan het gesprek. Wat is het toch mooi wanneer mensen, vaak zonder het te weten, je laten voelen dat je mag zijn wie je bent.

Maar om dat gevoel echt te kunnen voelen heb ik eerst zelf moeten wortelen. In mijn geval moeten wortelen in Gods liefde en vertrouwen, zodat ik dit ook van anderen aan kon gaan nemen, en belangrijker nog, het ook weer door kan en mag geven (Efeze 3). Omdat ik dit zelf zo doorworsteld heb, is het ook zo'n belangrijk onderdeel van mijn werk geworden, iets waar ik echt voor wil staan.

Wat mag er in jou wortelen?

Als je hier graag meer over wilt horen of erover na wilt denken, luister dan de nieuwste podcastaflevering 'Spiegelbeeld' (#15) van de podcast Thuiskomen bij jezelf.

Klik hier om de podcast te beluisteren

Coming soon!

Er komt ook iets leuks aan wat hier wat mij betreft helemaal bij aansluit! Ik ben bezig met een (online) workshop. In de podcast hoor je er meer over. Maar wil je op de hoogte blijven, (of gewoon op z'n tijd geinspireerd worden) meld je dan aan voor mijn nieuwsbrief. Dit kan door de gratis gids aan te vragen 'Van chaos naar rust'. Je ontvangt 7 praktische stappen die jou helpen om innerlijke rust te krijgen, ook middenin chaos. Of stuur mij een mailtje dat je op de lijst wilt: info@isyou.nl.

Klik hier om de gratis gids aan te vragen
0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Informatie

Alles wat aandacht krijgt groeit

by Ilona
written by Ilona

Alles wat aandacht krijgt groeit

De titel van dit bericht is een bekende uitspraak, die je op twee manieren kunt bekijken als je het mij vraagt. Zo groei je op het moment dat iemand iets opmerkt waar jij je best voor hebt gedaan. Je voelt je gezien. Maar op deze manier kan ook de gedachte ontstaan dat jij er niet toe doet als je niet opgemerkt wordt. Waar gaat dan jouw aandacht naar uit? Welke gedachte krijgt voorrang? Mag jij er dan nog steeds zijn?

Opbouwen of afbreken

Het lijkt zo klein en zo simpel. En toch kan aandacht grote impact hebben. Denk maar eens terug aan je basisschooltijd. Juiste aandacht van de juf of meester kon er zomaar voor zorgen dat je nog even een tandje bij wilde zetten. Of dat er spanning weggenomen kon worden voor een moeilijke opdracht. Maar negatieve aandacht kon ervoor zorgen dat je het liefst onzichtbaar wilde worden. Het kon je onzeker maken of verdrietig.

Luister naar het hele verhaal

In onze tijd is het steeds moeilijker om de juiste aandacht te geven. Er is veel drukte, ruis en afleiding. Hierdoor is er steeds minder ruimte voor jezelf en voor de ander. We maken onze eigen verhalen. Daar is op zich niks mis mee, want je mag eigen verhalen hebben. Maar die verhalen mogen ook getoetst worden. In hoeverre beschik jij over het hele verhaal? En is er in jouw verhaal nog ruimte voor het verhaal van de ander? Dat vraagt om heel aandachtig luisteren, maar dat valt niet altijd mee

Toch kan de juiste aandacht, hoe klein het ook lijkt, een grote impact hebben in jouw leven en dat van de ander. Ik praat er met je verder over in aflevering #13 van de podcast Thuiskomen bij jezelf

Klik hier om de podcast te luisteren
0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Vreugde en verdriet
Informatie

Vreugde en verdriet

by Ilona
written by Ilona

Vreugde en verdriet

Deze maand is voor mij een maand waarin vreugde en verdriet zich constant afwisselen. Een maand waar ik teruggeworpen word in de tijd. Mentaal en lichamelijk voel ik dat. Aan de ene kant bruis ik van de energie, ook zeker door de zomer en aan de andere kant voel ik hoe verdriet op mijn gemoed drukt.

Met andere ogen kijken

Eerst liet ik dat niet toe. Dat was maar aanstellerij. Tegenwoordig weet ik wel beter. Het is echt niet dat ik constant bezig ben met mijn emoties hoor, maar ik sta er wel bewuster bij stil. En soms kan ik het alsnog niet plaatsen, maar dan mag het ook gewoon even zo zijn. Dat geeft ook ruimte om wat afstand te nemen, om met andere ogen naar een situatie te kijken bijvoorbeeld. Die andere blik schijnt licht op donkere plekken. Dat licht laat zien dat er meer in een moeilijke situatie dan alleen maar verdriet bijvoorbeeld. Maar dat heeft tijd en tegelijkertijd ook inzet nodig.

Het verhaal van de maatschappij vs jouw verhaal

Jij ervaart jouw verhaal, jij leeft jouw verhaal. En toch staat jouw verhaal niet op zichzelf. We leven in een maatschappij die roept dat alles leuker, groter, beter moet. Verdriet, lijden, pijn, het hoort eigenlijk niet thuis in onze tijd. Wil jij ook niet het liefst alle narigheid het liefst zo ver mogelijk en snel mogelijk wegstoppen? Dat is geen vreemde reactie hoor. Als mensen verlangen we ergens toch naar harmonie, ook al is dat niet altijd even zichtbaar. Harmonie geeft vreugde. En daar past in ons beeld geen verdriet of verlies bij, toch?

Maar waar is die boodschap van groter, leuker op gebouwd? En wat gebeurt er met die boodschap als je ineens ziek wordt? Of je baan verliest? Of wanneer je kind overlijdt?

Dan lijkt er van harmonie weinig sprake, laat staan van vreugde. En toch denk ik dat het naast elkaar kan staan. Ik ben benieuwd of jij dit ook zo ziet.

Ik denk er met je over na in een nieuwe podcastaflevering, ‘ Vreugde en verdriet‘

Klik hier voor de podcast
podcast thuiskomen bij jezelf
0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Dresden
Informatie

Op weg naar huis

by Ilona
written by Ilona

Op weg naar huis

Onderweg

Samen met mijn husband was ik vorige week onverwacht op een miniroadtrip en verbleven we in het mooie Praag. Op het gemakje samen in de auto, iets waar we allebei van genieten. Onderweg een paar mooie tussenstops, onder andere in Dresden.

Dresden
Make the most of it

Voor je gaat denken dat dit een reisblog is, dat is niet zo. Maar wat bij mij vaak gebeurt op reis, is dat ik nog korter slaap dan thuis. Niet echt ontspannend zou je zeggen. Maar ik maak me daar niet druk over. Het zorgt ervoor dat ik alle tijd heb om vol van de dagen te genieten. En om dingen te overdenken. En ik heb hier ervaren hoe het is om voor 0.00uur te slapen, iets wat thuis niet snel gebeurt. Dus dat is wat mij betreft al pure winst.

En ik ga niet piekeren, maar ik zie juist dingen in een ander perspectief. Blijkbaar helpt fysieke afstand ook om dingen helder te krijgen of van je af te zetten. Bij mij dan.

Basteien
Nieuwe balans

Ik maak er geen geheim van dat afgelopen tijd best aanpoten was. Vooral voor mijn man en ik deel hier automatisch in mee, zo gaat dat met 'in voor en tegenspoed'. Hij is tijdens de coronaperiode begonnen met een functie in onze kerkgemeente (Voor als je niet zo bekend bent met de kerk, er zijn verschillende taken die mensen in de gemeente op vrijwillige basis uitvoeren). Wennen voor hem, omdat het totaal anders is dan wat hij in het dagelijkse leven doet, maar hij mag erin groeien.

Nu de coronaperiode op z'n eind loopt en er weer dingen veranderen in het dagelijks leven merk je overal dat mensen een nieuwe balans moeten vinden. Zo ook in kerken.

En dan merk je dat in dat zoeken naar balans mensen ook moeten zoeken om hun positie te bepalen. Dit gebeurt in alle situaties waarin je te maken hebt met relaties, niet alleen in kerken. Kijk maar in je eigen gezin. Wat gebeurt er als er even iets uit evenwicht is? Als er iets verandert? Wat doe jij? Ga jij redden? Denk je alles op te moeten lossen? Ga je anderen aanklagen? Of overkomt alles jou?

Ik praat hier verder met je over in aflevering 8 en 9 van de podcast Thuiskomen bij jezelf.

Beluister hier de podcast
Even schakelen (of niet meer, maar net hoe je het bekijkt)

Al heeft manlief een dikke huid, veel dikker dan die van mij ben ik wel achter, was dit reisje erg welkom. Ook om even uit de Nederlandse bubbel te stappen. En te ontdekken dat er nog heel veel vriendelijkheid en schoonheid in de wereld is.

Zelfs als even alles in het water lijkt te vallen. Want toen we verder wilden reizen, besloot de auto om niet meer terug te willen naar Nederland. Change of plans dus.

Niets te verwijten

Ik ga niet ontkennen dat er even paniek was, want hoe kom je thuis?! Welke positie neem je dan in?
Gelukkig zijn wij na wat huwelijksjaren en reizen hierin aardig op elkaar ingespeeld en konden we uit de verwijten blijven.

De goede zorg speelde misschien ook een rol, want wat zijn wij goed opgevangen in ons hotel. Toch even reclame, maar echt waar als je naar Praag wilt, ga naar Residence Agnes!

residece agnes praag
Residence Agnes Praag
Thuiskomen

Toen we uiteindelijk een terugvlucht te pakken hadden konden we echt ademhalen. Al was het nog even spannend of we mee mochten met de vlucht, want in alle hectiek hadden we nooit meer aan het gebruik van mondkapjes gedacht in het vliegtuig. Maar ook hier waren er engeltjes om ons heen.

Net zo onverwacht als de trip zelf was, zo waren ook de levenslessen die erin zaten. Maar werkt het niet altijd zo? Impactvolle gebeurtenissen, veranderingen, het zet even je leven op zijn kop, positief of negatief. Jij bepaalt hoe je in die situatie wilt gaan staan. Als je dat bepaalt blijft overeind wat voor jou belangrijk is. En dan kun je weer ademhalen, mag je thuiskomen.

Ik denk dat Ds. Mouw afgelopen zondag ons gevoel tijdens het gebed perfect heeft samengevat (en daarom was het maar goed dat we al terug waren;)):
Het leven is een weg naar huis.
0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
vrede
Informatie

Hoe ga jij om met chaos?

by Ilona
written by Ilona

Hoe ga jij om met chaos?

Impact

Soms kun je in een fase van je leven zitten waarin alles op een hoop lijkt te komen. Dit kan om je heen zijn, maar ook bij jezelf. En het werkt heel logisch, hoe dichterbij iets is, hoe meer impact het heeft.

Ik weet niet hoe jij het ervaart, maar nu er een oorlog 'dichtbij' afspeelt zie ik de onrust bij mensen toenemen. Er ontstaat interne chaos. Onrust, angst, twijfel, onmacht. En met die gevoelens willen we iets, dat is menselijk. Vaak reageer je vanuit jouw eerste impuls, een oerreactie. Denk aan vluchten, bevriezen of aanvallen.

Overspoeld

Ik moest vandaag terugdenken aan een begeleidingsgesprek van afgelopen week. Deze persoon, die alle zeilen bij moet zetten om in het leven te staan, wordt net als iedereen die het nieuws niet af kan zetten overspoeld. Overspoeld door de oproep om mensen in huis te nemen. Overspoeld met een schuldgevoel omdat degene dit niet doet. Overspoeld door schuldgevoel, omdat mensen het ergens anders slechter hebben.

Overspoeld raken ligt sterker op de loer als je niet stevig op eigen grond staat. Als je niet helder hebt wat jou grens is of die van een ander niet kunt accepteren. Dan zal dat wat jij doet of een ander altijd te weinig zijn, altijd beter kunnen, mooier etc. Want zeg nu zelf, in vergelijken zijn we erg goed, toch?!

Vluchten, bevriezen of aanvallen

Vluchten, bevriezen of aanvallen, het zijn oerreacties die in ons zitten om ons te beschermen tegen gevaar. We reageren zo automatisch vanuit de basis, zonder dat we er bewust van zijn.
Bij gevaar heel handig, als je over wilt steken en er een auto aan komt rijden bijvoorbeeld. Maar ook de gevoelens die pijn doen, waar je niet aan wil, roept deze oerreactie op. Gevoelens die jij probeert te overschaduwen door in de aanval te gaan of door juist terug te trekken.

Toch geeft het vrijheid als je deze gevoelens toe kunt laten, hoe spannend dat ook is.

vrede

Door zonder oordeel te LUISTEREN kwam de onmacht van vroeger naar boven.

Samen konden we naar de diepere laag van gevoelens gaan. En samen kwamen we op het punt dat er voor dat moment en dat stuk los mocht worden gekomen van schuld en dankbaarheid vastgepakt mocht worden.

Dat wil niet zeggen dat alles opgelost is. Nee, je zult vaker dingen tegen komen die niet op te lossen zijn dan wel. Maar jij kunt wel tot een punt komen dat het draagbaar wordt en dat jij vanuit acceptatie en vrijheid op jouw plek in het leven mag staan.

Wat heb jij los te laten?

Om jou hiermee op weg te helpen heb ik een korte overdenking opgenomen voor de podcast Thuiskomen bij jezelf. Luister het via jouw favoriete podcastkanaal of klik op de knop hieronder:

Luister hier aflevering 7 van de podcast Thuiskomen bij jezelf
0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Informatie

Ik ben er klaar mee, en jij?

by Ilona
written by Ilona

Ik ben er klaar mee, en jij??

Ik weet niet of jij dat ook hebt, maar ik was helemaal klaar met die grauwe dagen. Heeft het weer invloed op jou? Ik ben er best gevoelig voor moet ik eerlijk zeggen.

Ik kom wel nog steeds buiten, ook voor mijn werk, maar ik heb meer moeite om die stap te zetten. En ik moet mezelf echt uit bed slepen...

Gisteren was er eindelijk zon! Ik was zo happy, puur al dat er een blauwe lucht was in plaats van grijs. Ik kon weer zonder moeite mijn bed uit springen en ik ben meteen een lange wandeling gaan maken.

Denktijd

Ik dacht extra terug aan afgelopen maand en zeker ook afgelopen week. Er is veel in gang gezet, innerlijk in ieder geval. Ik stond een tijdje stil, terwijl ik niet meer stil wilde staan. Er was iets wat blokkeerde.

Stilstand op zich is niet erg, maar wel als stilstand vanuit angst ontstaat en daardoor verlamd. En dat was het geval. Bang voor wat het brengt als ik in beweging kom.

Op voorwaarde dat...

Ik had pas een gesprek met een oud klasgenoot. Hij moest oefenen voor zijn opleiding met gespreksvoering, dus daar help ik graag aan mee. En ik voelde dat het wel eens iets op zou kunnen leveren, als ik maar in beweging zou komen.

Ik besefte tijdens dat gesprek dat pijn uit mijn verleden mij nu in de wacht heeft gezet. Ik wacht tot de voorwaarden perfect zijn om verder te gaan. Maar ik moet in zien dat die voorwaarden niet haalbaar zijn. Dat het niet perfect gaat worden in het leven.

Klaar!

Het mooie was dat mijn klasgenoot eigenlijk een beetje buiten zijn boekje ging volgens de methode die hij volgt, door te stellen: 'Ik ben klaar met deze shit'. Maar dat brak het voor mij juist open. Ik hield het telkens nog te netjes, te lief.

Inderdaad, ik ben klaar met de shitzooi. Uiteindelijk formuleerde ik het genuanceerder hoor en kon ik zeggen: Ik ben er klaar mee!

podcast ilona sonneveld aflevering 5
Waar ben jij klaar mee?? Wat zet jou in de wacht?

 In een nieuwe aflevering van de podcast Thuiskomen bij jezelf ga ik verder in op deze vragen. Luister hier.

En voel je, hoe spannend ook, dat het voor jou het moment is om in beweging te komen, kijk dan eens naar mijn 1 op 1 coaching en ontdek wat ik voor jou kan betekenen.

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Informatie

Wat wil jij loslaten in 2022?

by Ilona
written by Ilona

Wat laat jij los en wat neem je mee?

Dat zijn toch een beetje de vragen die passen rond deze tijd. Ben jij daar ook mee bezig?

Momenteel zijn hus en ik na 3 jaar weer op vakantie (vandaar ook even de andere lay-out, het werkt even niet zoals thuis)! Door mijn operatie en daarna corona was het er even niet van gekomen. Maar nu wilden we toch de gok wagen, aangezien we toch niet weten hoelang deze situatie nog gaat duren.

De vakantie kwam dichterbij. Maar corona ook. Ineens kwam ook de schrik. Hoe zal het verlopen? Gelukkig viel het allemaal mee. Maar toen kwam het volgende: we moesten negatief testen om op vakantie te kunnen naar Oman, dat is een voorwaarde om daar binnen te komen.. En je kunt nadat je corona hebt gehad nog even positief blijven testen.

Soms valt rust in chaos niet mee

Daar kwam de spanning. Waar je normaal al voorpret kan hebben, konden we nu nog nergens vanuit gaan. Mijn rust was even ver te zoeken kan ik je zeggen! Zeker omdat het niet alleen onze vakantie zou beïnvloeden, maar ook die van vrienden met wie we zouden gaan.

En het mocht even zo zijn, het was niet anders. Ik wist dat hoe harder ik mijn best zou gaan doen om er niet mee bezig te zijn, hoe meer ik er juist aan zou denken. Zoiets als de roze olifant waar je niet aan mag denken.. Hoe meer ik het liet zijn, hoe rustiger ik eronder werd. Maaaar eerlijk is eerlijk, de echte rust kwam pas in de taxi naar het hotel!;)

Wat ik loslaat

En echt hoor, ik ben mij zeer bewust dat dit een echt luxeprobleem is, vakantiestress. Maar alles eromheen heeft mij wel weer inzichten gegeven die eigenlijk het hele jaar al terugkwamen.

Op situaties zelf heb ik geen grip, maar wel hoe ik in de situatie sta. En ik laat daarmee ook los dat ik alles uitgestippeld moet hebben. Iets hoeft niet al perfect te zijn of zeker om eraan te beginnen. De uitkomst weet je niet van tevoren. Maar door  een keuze  te maken, kies je ook hoe je ergens in wilt staan.

Ik kies er voor om te genieten van wat nu is en wat ik ook de afgelopen 3 jaar aan lessen heb mogen ontvangen.

waar ga jij voor?

Waar kies jij voor?? Merk je dat het nog ergens blokkeert om dingen los te laten? Luister dan zeker de nieuwe aflevering van de podcast thuiskomen bij jezelf. Daar hoor je ook welk cadeau ik jou mee wil geven voor het nieuwe jaar!

Veel ‘rust’ gewenst voor 2022!!

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
review podcast thuiskomen bij jezelf
Informatie

Recht op jouw doel af, of toch niet?!

by Ilona
written by Ilona

Recht op jouw doel af, of toch maar niet?!

Wat doe jij als je iets spannend vindt?

Ga je er dan met een boog omheen of zoek je het bewust op? Ik hoorde eens van iemand met een gigantische spinnenfobie dat deze persoon als therapie blootgesteld werd aan de spinnen. Eerst vanaf een afstandje en steeds dichterbij, totdat ze er zelfs een ging vasthouden. Zo’n grote behaarde..brrr. Ik geloof dat ik dat zelf niet eens zou durven!

Vooral niet aan denken

Ik had de afgelopen tijd met heel wat spannende dingen te dealen. Of eigenlijk liet ik me al lange tijd door dingen blokkeren. Zo vertelde ik in mijn vorige bericht dat ik het al lange tijd op mijn pad had gekregen dat ik iets met mijn verhaal aan de slag moest. Maar door mezelf maar extra omlaag te halen werd dat steeds onbelangrijker en verdween het naar de achtergrond. Als je er niet aan denkt is het er ook niet, toch?! Jij weet net zo goed als ik dat het zo niet werkt.

Wat je zegt....

Om iets met mijn verhaal te kunnen doen, moest ik eerst weer naar mijn binnenwereld. Wat houdt mij tegen, waarom stel ik uit?

In mijn podcast Thuiskomen bij jezelf geef ik aan dat ik niet graag praat in het openbaar. Voor ik met de podcast startte ben ik voor mezelf eerst eens nagegaan waardoor dit toch komt. Vroeger was dit namelijk helemaal niet zo. Ik vond het leuk om spreekbeurten te houden bijvoorbeeld. Totdat er ooit een docent zei dat ik saai sprak. En ze maakte er nogal een theaterstuk van, waardoor het waarschijnlijk nog meer bij mij binnenkwam. Maar het belangrijkste wat ik toen niet kon pakken en nu wel: ZIJ vond dat ik saai sprak. Want het was haar mening en die mocht zij uitspreken. Maar ik nam het aan als waarheid en als afwijzing van mezelf. Ik weet nog dat mijn groepje tegen de docent in opstand kwam, maar het enige wat bleef hangen voor mij waren de woorden van die docent.

Sinds die opmerking ben ik me zo bewust geworden van mijn manier van praten. Het zorgde ervoor dat ik vooral bezig was met de vraag of mensen nog wel geboeid waren als ik aan het woord was.. En dit zorgde er weer voor dat ik zoveel mogelijk mijn mond hield.

Ken je dat ook, dat een kleine opmerking van iemand zo blijft hangen en zelfs zo doorwerkt? Het is ook niet zo gek als je bedenkt dat een negatieve ervaring 5 keer zwaarder telt dan een positieve ervaring....

Uit mijn comfortzone

Veel van mijn blokkades konden beantwoord worden door de manier waarop ik naar mezelf keek. Het was bijvoorbeeld niet zozeer dat die docent mij afwees, maar dat ik mezelf al in eerste instantie afwees, dat was mijn basis. Dat moest ik eerst om gaan zetten. En pas toen ik dat om kon zetten, kon ik ook weer naar buiten treden.

En dat gebeurde, met de podcast. Super spannend vond ik het moment van lanceren! En spannend vind ik het nog steeds. Want je wordt ineens kwetsbaar. Ineens wordt het zichtbaar voor anderen (hoorbaar in dit geval).. Om het niet uit te stellen heb ik tegen mezelf gezegd, al is het 1 iemand die ermee geholpen is, is dat de persoon waar ik het voor doe! Ik had iets nodig om in het diepe te springen en niet terug te deinzen.

review podcast thuiskomen bij jezelf
Jij doet ertoe

Dankbaar was en ben ik dan ook om van mensen te horen wat het doet, hoe het ontvangen wordt. Ik moet bekennen dat het mij verrast. Niet om mezelf op de schouder te kloppen. Maar eigenljik om mezelf even in de spiegel aan te kijken. Want bijna was ik in het verhaal gaan geloven dat mijn verhaal er niet toe doet. Dat wat ik in mij heb aan kennis en ervaring er niet toe doet. Dat de persoon die ik ben er niet toe doet.

Maar het doet er wel toe. Jij doet ertoe. Maar dat moet jij eerst zelf gaan doorkrijgen. En als jij dat eenmaal doorhebt, houdt niemand jou meer tegen om naar buiten te treden. Geen negatieve woorden van een ander, maar ook niet van jezelf. Want jij staat stevig op jouw grond. Op dat stukje grond is rust en ontspanning. En hoe fijn is het dat jij vanuit die rust en ontspanning mag gaan ontdekken wat jij op en met jouw stukje grond wilt doen?!

  • Laat jij je omlaag halen door gedachten van jezelf of van anderen?

  • Stel jij dingen uit of vermijd je situaties door meningen die in jouw hoofd waarheid zijn geworden?

  • Lukt het niet om stevig op jouw grond te staan?

Laat mij je meenemen om te ontdekken hoe jij krachtig jouw plek in kunt nemen en rust mag gaan ontvangen.

Luister de podcast Thuiskomen bij jezelf en ontdek wat thuiskomen voor jou betekent en wat jij hier voor nodig hebt. 

Als jij voelt dat het tijd is om blokkades weg te nemen of aan de slag wilt met jouw stuk grond stevig te krijgen neem dan contact met mij op. Dan neem ik jou 1 op 1 mee in jouw innerlijke reis om thuis te komen bij jezelf!

0 comment
0 FacebookTwitterPinterestEmail
Newer Posts
Older Posts
Close