Op weg naar huis
Samen met mijn husband was ik vorige week onverwacht op een miniroadtrip en verbleven we in het mooie Praag. Op het gemakje samen in de auto, iets waar we allebei van genieten. Onderweg een paar mooie tussenstops, onder andere in Dresden.
Voor je gaat denken dat dit een reisblog is, dat is niet zo. Maar wat bij mij vaak gebeurt op reis, is dat ik nog korter slaap dan thuis. Niet echt ontspannend zou je zeggen. Maar ik maak me daar niet druk over. Het zorgt ervoor dat ik alle tijd heb om vol van de dagen te genieten. En om dingen te overdenken. En ik heb hier ervaren hoe het is om voor 0.00uur te slapen, iets wat thuis niet snel gebeurt. Dus dat is wat mij betreft al pure winst.
En ik ga niet piekeren, maar ik zie juist dingen in een ander perspectief. Blijkbaar helpt fysieke afstand ook om dingen helder te krijgen of van je af te zetten. Bij mij dan.
Ik maak er geen geheim van dat afgelopen tijd best aanpoten was. Vooral voor mijn man en ik deel hier automatisch in mee, zo gaat dat met 'in voor en tegenspoed'. Hij is tijdens de coronaperiode begonnen met een functie in onze kerkgemeente (Voor als je niet zo bekend bent met de kerk, er zijn verschillende taken die mensen in de gemeente op vrijwillige basis uitvoeren). Wennen voor hem, omdat het totaal anders is dan wat hij in het dagelijkse leven doet, maar hij mag erin groeien.
Nu de coronaperiode op z'n eind loopt en er weer dingen veranderen in het dagelijks leven merk je overal dat mensen een nieuwe balans moeten vinden. Zo ook in kerken.
En dan merk je dat in dat zoeken naar balans mensen ook moeten zoeken om hun positie te bepalen. Dit gebeurt in alle situaties waarin je te maken hebt met relaties, niet alleen in kerken. Kijk maar in je eigen gezin. Wat gebeurt er als er even iets uit evenwicht is? Als er iets verandert? Wat doe jij? Ga jij redden? Denk je alles op te moeten lossen? Ga je anderen aanklagen? Of overkomt alles jou?
Ik praat hier verder met je over in aflevering 8 en 9 van de podcast Thuiskomen bij jezelf.
Al heeft manlief een dikke huid, veel dikker dan die van mij ben ik wel achter, was dit reisje erg welkom. Ook om even uit de Nederlandse bubbel te stappen. En te ontdekken dat er nog heel veel vriendelijkheid en schoonheid in de wereld is.
Zelfs als even alles in het water lijkt te vallen. Want toen we verder wilden reizen, besloot de auto om niet meer terug te willen naar Nederland. Change of plans dus.
Ik ga niet ontkennen dat er even paniek was, want hoe kom je thuis?! Welke positie neem je dan in?
Gelukkig zijn wij na wat huwelijksjaren en reizen hierin aardig op elkaar ingespeeld en konden we uit de verwijten blijven.
De goede zorg speelde misschien ook een rol, want wat zijn wij goed opgevangen in ons hotel. Toch even reclame, maar echt waar als je naar Praag wilt, ga naar Residence Agnes!
Toen we uiteindelijk een terugvlucht te pakken hadden konden we echt ademhalen. Al was het nog even spannend of we mee mochten met de vlucht, want in alle hectiek hadden we nooit meer aan het gebruik van mondkapjes gedacht in het vliegtuig. Maar ook hier waren er engeltjes om ons heen.
Net zo onverwacht als de trip zelf was, zo waren ook de levenslessen die erin zaten. Maar werkt het niet altijd zo? Impactvolle gebeurtenissen, veranderingen, het zet even je leven op zijn kop, positief of negatief. Jij bepaalt hoe je in die situatie wilt gaan staan. Als je dat bepaalt blijft overeind wat voor jou belangrijk is. En dan kun je weer ademhalen, mag je thuiskomen.
