Op aanraden heb ik de uitzending ‘Alles voor je kind’ teruggekeken (Om de uitzending terug te kijken klik hier). De uitzending gaat in op de vraag of kinderen in deze tijd te vrij worden opgevoed, is het kind van tegenwoordig verwend?

Iedereen wil het beste voor zijn kind en door de overdaad die we hier in Nederland hebben kan aan bijna alle vraag worden voldaan. Het ‘verwende kind syndroom’ en ‘mijn kind syndroom’ zijn bekende begrippen van deze tijd, maar is dat ook terecht? Vorig jaar heeft Trouw een opvoedonderzoek gedaan onder lezers en daaruit bleek dat deze lezers het allemaal nog wel mee vinden vallen. Als we kinderen al te verwend of ongehoorzaam vinden, dan vinden we dat vooral van de kinderen van de buren (Zie Artikel Trouw).

Verwennen vs verwaarlozen of verwennen=verwaarlozen

Verwaarlozen erkennen we misschien eerder als iets onrechtvaardigs dan verwennen.  Verwennen lijkt op het eerste gezicht onschuldig. Dit komt denk ik vooral zo over omdat het vaak uit liefde lijkt voort te komen. De grens tussen onschuldig verwennen en schadelijk verwennen is dan ook vaag. Maar net als verwaarlozen ontstaat overdadig verwennen ook uit onmacht en het biedt een kind geen houvast, een kind wordt overbeschermd en/of te los opgevoed.

Al is het verwennen op materieel gebied misschien het meest bekend, emotioneel verwennen mogen we niet onderschatten: Een kind wordt op een voetstuk geplaatst, er zijn weinig tot geen regels, alles wordt voor het kind opgelost etc. Hierdoor word je als kind klein gehouden, je gaat niet starten met de ontwikkelingstaken waar je mee bezig moet zijn en dit neemt weer succesmomenten en faalmomenten weg. Juist door te proberen en de ene keer te falen en de andere keer te slagen groeit je zelfvertrouwen en leer je omgaan met tegenslag. Als je als kind altijd beschermd wordt tegen moeilijkheden en/of zelf je weg moet zoeken omdat er geen grenzen zijn, is de kans groot dat je op latere leeftijd angst opbouwt voor het onbekende, je gaat hierdoor veel situaties uit de weg. Je gemaakte ego klapt uit elkaar, omdat het niet is opgewassen tegen teleurstelling, tegen de echte harde wereld. Depressieve klachten zijn dan ook een bekend gevolg bij kinderen die te los of overbeschermd zijn opgevoed.

Lees meer in de artikelen I do, Opvoeden doe je samen en De toekomst is nu .

Geen toekomst zonder geschiedenis

In de documentaire geeft een moeder aan dat ze zich heeft voorgenomen om haar kinderen op te voeden zodat ze geen egoïstische materialistische maar sociale actieve, flexibele, liefdevolle gelukkige personen worden… Ow ja…, en dan ook nog rebels, creatief, niet saai etc. Ik denk dat iedere ouder dit wel als het perfecte plaatje voor ogen heeft, het is ook een mooi streven. Maar ik vraag me af, ligt de lat van begin af aan al niet veel te hoog??

De openheid over opvoeding die er steeds meer is en de bewuste keuze van mensen om ‘aan kinderen te beginnen’ is mooi, maar het kan denk ik ook grote druk met zich meebrengen. Vanaf dag 1 is zwanger worden een levenswerk dat onder de loep komt te liggen, waardoor het betreffende kind al snel op een voetstuk komt te staan. Je bent verantwoordelijk voor nieuw leven en als de dood om het fout te doen. Toch horen die fouten bij het leven. Maar als je dat niet van kleins af aan hebt meegekregen zul je krampachtig je best doen om geen fouten te maken en alles in het werk stellen om je kind alles te geven wat jij gemist hebt. Misschien heb je zelf wel eens geroepen: ‘Ik word  niet als mijn ouders’ of ‘dat ga ik anders doen!’ Toch worden we al zo jong gevormd dat we de invloed hiervan nog wel eens willen onderschatten. Zolang je je niet bewust bent van je geschiedenis, zolang je niet weet wat jou gevormd heeft, weet je ook niet welke richting je op kunt gaan.

Wat staat er op jouw lijstje?

In de documentaire wordt door een moeder benoemd dat aanstaande ouders vaak bezig zijn met lijstjes van wat er bijvoorbeeld in huis gehaald moet worden, welk merk kinderwagen er moet komen e.d. Maar hoort er ook niet ergens op dat lijstje te staan dat we met elkaar in gesprek gaan over wat we in de opvoeding mee willen geven, wat we echt belangrijk vinden voor onze kinderen, ook als het misschien niet dat avontuurlijke, eigenzinnige, sociale kind is dat je voor ogen had?

Heb je moeite met jouw geschiedenis of met jouw lijstje? Neem contact met me op!

Meer informatie over dit thema en/of wil je op de hoogte blijven van IS You, meld je dan aan voor de nieuwsbrief!