4 tips om je werk niet mee naar huis te nemen

by Ilona

4 tips om je werk niet mee naar huis te nemen

‘Hoe kun jij nou die knop omzetten als je thuiskomt van je werk? 

Hoe zorg jij dat je je werk niet mee naar huis neemt?’ 

Ik was pas op een feestje toen een vriendin mij deze vragen stelde. Ik vond het mooie vragen. Ook omdat het voortkwam uit haar eigen kwetsbaarheid. Ze was net met een baan begonnen in het ziekenhuis, dus je kunt je voorstellen dat daar behoorlijk wat op je afkomt. Wat je ziet, wat je hoort; veel ellende. Hoe hou je dan privé en werk gescheiden? Hoe kun je je ogen sluiten zonder dat er van alles door je hoofd heen spookt? Ze gaf aan thuis te worstelen met wat er op het werk gebeurde.

Dit zie ik vaker. Het komt allemaal op hetzelfde neer: hoe neem ik mijn werk niet mee naar huis? Het is zo herkenbaar. Het maakt niet uit wat voor werk je doet. We horen allemaal ingrijpende dingen van mensen om ons heen of maken ze van dichtbij mee. Hoe kun je betrokken zijn en meeleven, zonder dat je jezelf verliest?

 

Hoe ik mijn werk zelf niet mee naar huis neem

Ik heb er een weg in gevonden. Al blijft het een uitdaging; het is nooit klaar. Ik vond (het begin van) mijn weg tijdens mijn stage. Ik legde de lat als stagiaire hoog: ik vond dat ik alles al moest kunnen. Ik werkte in een jeugdzorginstelling en kwam in veel gezinnen, ook in gezinnen die onder toezicht van de kinderbescherming stonden. Ik had enorm het gevoel dat ik me groot moest maken, zodat ze geen seconde zouden denken dat ik niet goed genoeg was. Of dat ze over me heen konden lopen. Of dat ik zou instorten.

Pas toen ik tijdens een crisissituatie in de auto van mijn begeleider moest huilen, gaf mijn begeleider aan: ‘En nu ben je waar je voor nu moet zijn’. Dit was wat ik moest kunnen laten gebeuren. Even die emoties eruit, even ontladen.

En was ik er daarmee? Natuurlijk niet, was het maar zo’n feest. Ik loop nog steeds tegen de lamp. Maar ik weet nu dat dat niet erg is. Dat niet de wereld vergaat als ik even mijn dag niet heb of een fout maak. Maar in plaats van bijvoorbeeld te vechten of vluchten weet ik nu dat er voor mij ook veerkracht in delen en kwetsbaarheid zit. Dat ik niet alles zelf hoef te doen, niet alles hoef te kunnen, niet alles hoef op te lossen.

‘Wat wilt u van mij? Ik kan hier niks!’

Het geloof speelt hierin voor mij een grote rol. Door het geloof in mijn werk mee te nemen, ben ik gegroeid in loslaten. Een hele specifieke situatie was hierin een keerpunt. Ik werkte met meerdere hulpverleners bij iemand die in een uitzichtloze situatie zat, op alle vlakken. Ziek, verslaafd, verzameldrang  en, het lastigste: een enorme weerstand tegen hulp. Iedere keer als ik er vandaan kwam, was ik zo verdrietig en gefrustreerd.

Ik weet nog zo goed dat ik in de auto zat voor ik naar binnen moest. Ik riep hardop: ‘Zeg het maar God, wat moet ik hier nu mee? Wat wilt u van mij, ik kan hier niks! Zeg het maar, want ik weet het echt niet meer.‘ En weet je wat het gekke was? Dat hardop schreeuwen hielp. Ik voelde me lichter dan normaal. Ik bleef rustig, maar ook dichtbij mezelf. Ik liet me bijvoorbeeld niet uitschelden, maar stond op en gaf aan dat ik terugkwam als er normaal gesproken werd. Natuurlijk was dat een spannend moment. Alles in mij schreeuwde ‘Ilona, wat doe je nu, dadelijk kom je daar niet meer binnen!’. Ik had in mijn werk nog nooit zo op mijn grenzen gestaan. Maar hierdoor kwam ik veel dichter bij ‘mij’. Dat gaf rust.

Ik liep weg en stond nog niet bij de deur of ik al teruggeroepen. Vanaf dat moment vielen er van beide kanten muren weg. Want ook ik had muren opgebouwd in deze relatie. Muren die me beschermde tegen de machteloosheid, frustraties en angst. En dat moest ik onder ogen zien. Ik besefte me dat ik deze persoon niet hoef, of beter gezegd, niet kan redden.  Ik mag er zijn voor de ander en doen wat ik kan op mijn voorwaarden. Ik hoef de ander niet af te wijzen, maar ik hoef het ook niet als afwijzing te voelen als iemand zijn muren optrekt. En als dat voor mij geldt, geldt dat voor de ander ook. Zo ontstaat er iets moois. Iets moois waarin iedereen tot zijn recht komt. Waarin zelfs weer gelachen wordt, hoe uitzichtloos iets ook lijkt. En nee, dat betekent niet dat alles opgelost  Soms hebben dingen tijd nodig en soms komt er nooit een oplossing. Dan zit de oplossing in hoe je er samen mee dealt. Ook dat is veerkracht. En dan mag je ook loslaten.

 

balans

Zo neem je je werk voortaan niet meer mee naar huis

Ik wil je graag 4 dingen meegeven die helpen om je werk los te laten wanneer je thuis bent.

Tip 1: Creëer een veilige plek om onderuit te gaan

Pas tijdens mijn stage creëerde ik de veilige plek. Ik gun iedereen zo’n plek waar je echt jezelf mag ontdekken, in alle kwetsbaarheid. Een plek waar je de tijd krijgt om aan jezelf te werken. Om te ontdekken hoe jij in de wereld staat. Wat jou raakt en waarom dat zo is. Wat je kracht is en waar je valkuilen liggen. Want jezelf kennen is essentieel bij het loslaten. Wat zou het toch mooi zijn als hier vanaf de basisschoolleeftijd al aandacht aan wordt besteed. En dan kun je denken: ‘Ja, waarom op school, hier zijn ouders toch verantwoordelijk voor? Maar wat als  jouw ouders dit zelf ook niet kennen? Omdat ze zelf beschadigd zijn? Je hebt ook buiten je gezin een steunend netwerk nodig, in elke fase van je leven. Mensen die je de ruimte geven om je kwetsbaar op te stellen en te leren om vanuit die kwetsbaarheid naar je veerkracht te gaan. In een stage, op je werk, binnen een  kerkgemeenschap, je sport. Die veilige plek kan je overal creëeren.

Tip 2: Gun jezelf tijd

Mijn vriendin die mij de vraag stelde, wilde geen fouten maken. Net als ik vroeger. Maar het leven is één grote leerschool. Je kunt niet meteen van punt A bij punt B zijn. Daar moet je naartoe  en dat kost tijd en inspanning. Maar net als bij een bergwandeling zorgt dat ploeteren ervoor dat je jezelf versteld doet staan. Dat je trots bent wanneer je het eindpunt bereikt hebt. Want het is je maar mooi gelukt! En voor de volgende keer weet je dat je het kunt.

Tip 3: Zoek een uitlaatklep

Je lijf bouwt spanning op door de dag heen, zelfs op een normale dag zonder gekke dingen. Die spanningsopbouw merk je niet altijd. Je kunt je voorstellen dat op het moment wanneer er echt stress is, deze spanning nog meer in je lichaam opbouwt. Je houdt bijvoorbeeld je kind tegen bij het oversteken van de straat. Of er is agressie op je werk, verbaal of non-verbaal. Allemaal spanningspieken. Het is heel verleidelijk om na een inspannende dag op de bank te gaan liggen. Maar je snapt dat die spanning dan blijft zitten. Zie het als een bliksem. De energie uit die straal moet ergens heen. Dat geldt ook voor de prikkels in jouw lijf.

 Zoek dus een manier om te ontladen. Denk aan een avondje uit met je partner, lekker sporten, een goede wandeling of gewoon even gek dansen met je kinderen. Voor veel van mijn klanten ben ik de uitlaatklep: lekker wandelen en praten tegelijk!

Zou jij dit ook graag willen? Klik op de knop om te kijken of ik ook jouw uitlaatklep kan zijn.

Tip 4: Start en eindig je dag in rust

Rust vinden in je hectische leven. Dat is voor veel mensen een uitdaging, zeker met een gezin, werk, sport etc. En toch heb je zelf veel invloed in hoe je de dag ingaat en hoe je het afsluit.

Nadat ik het letterlijk uitriep naar God, ben ik begonnen met een bewust gebed voor het werk, voor de dag. Stille tijd. Doordat ik het zoveel mogelijk tijdens een wandeling doe, krijgt mijn lichaam ‘s ochtends energie en aan het einde van de dag de ontlading die het nodig heeft. Soms neem ik lang de tijd, soms kort. Het maakt niet uit hoe je het doet. Sommigen zitten even alleen aan de keukentafel voor iedereen wakker wordt, anderen gaan zwemmen. Het gaat erom dat je bewust de dag begint en afsluit. Met alle dingen die zijn misgegaan of stress hebben veroorzaakt. Ik leg ze heel bewust in de handen van God. Niet om het mezelf makkelijk te maken en te zeggen dat ik nergens verantwoordelijk voor ben. Maar juist om te beseffen dat ik het niet ben die ervoor zorgt dat er morgen weer een nieuwe dag is.

 

Deze tips helpen je om een te dealen met de dingen die op je werk gebeuren. Om het af te sluiten en die deur achter je dicht te doen, zonder het te negeren natuurlijk. Kom je er nou niet helemaal uit, neem dan contact met me op en we kijken samen hoe jij deze 4 tips kunt toepassen.

You may also like